De bruggo’s (voorheen brugklassers)  ploeteren zich met zware tassen door hun nieuwe middelbare schoolleven. Omdat de verse leerlingen nog niet zijn uitgerust met het vermogen om in te schatten hoe je ongestraft het opgegeven huiswerk kunt negeren, doen ze trouw alles wat opgedragen wordt. Een werkweek van meer dan 40 uur is vaak het gevolg. Volgens de kenners binnen het Lauwers College laat het aanleren van de meest basale overlevingsstrategie niet lang op zich wachten en verwacht wordt dat de bruggo’s voor de kerst feilloos weten wanneer ze opgegeven huiswerk wel moeten maken en wanneer ze met een strak, uitgestreken gezicht net kunnen doen alsof. Natuurlijk gaat dat wel eens mis en daar waar de gemiddelde middelbare school tamelijk kleurloos is, laat het Lauwers College zich van zijn beste kant zien. Een enorme creativiteit wordt door de school getoond als het gaat om sancties: Gele kaarten, rode kaarten, plussen, minnen, trakteren en waarschijnlijk uit puur nostalgische overwegingen blijft het strafregels schrijven en nablijven ongekend populair. Ik had dan ook intens medelijden met mijn bruggo-dochter die, via SMS, liet weten dat ze moest nablijven. Wat was het arme kind vergeten of in welke valkuil was ze nietsvermoedend gevallen, waar had ik gefaald in mijn coaching. Allemaal vragen die mij die middag deden ijsberen. In totale ontreddering heb ik alle moed verzameld om de ware toedracht te achterhalen…. “Ach Papa, we hadden een Cito-toets”.

Mijn dochter moest een extra uur nablijven voor het maken van een Cito-toets???

Als je dacht dat je van de terreur verlost was, heb je het mis. Cito is back en daar waar je op de basisschool, als ouder, nog je toestemming moest geven om je kind bloot te stellen aan deze waanzin, gaat het Lauwers College daar klakkeloos vanuit. Op de waaromvraag geeft Het Lauwers College de volgende uitleg: “Het reken- en taalonderwijs is dermate slecht gebleken dat de overheid maatregelen heeft genomen om dit te verbeteren. Om het effect van de maatregelen te meten is gekozen voor een Cito-traject”.

Met andere woorden: Wij zijn als onderwijsinstelling niet in staat gebleken, de basisvaardigheden de kinderen eigen te maken en als straf daarvoor moet uw kind nablijven en zich laten tuchtigen door nog eens minimaal vijf jaar Cito-terreur. Het Lauwers College wil blijkbaar wel het signaal afgeven dat niet het complete onderwijs onvoldoende is.  Met de gedachte “Wat goed is, moet goed blijven” hebben ze er dan ook voor gekozen om de Cito-tijd niet van vakken als drama, fries, muziek, lichamelijke opvoeding, mentor lessen of beeldende vorming af te snoepen, maar in plaats daarvan de druk op de zwaar zwoegende bruggo te leggen.

Na veel zoekwerk heb ik de, nooit verzonden, brief van het Lauwers College over dit onderwerp boven water kunnen halen. Ik citeer: “In de maand oktober wordt de zogenaamde “nulmeting” gedaan. Deze bestaat uit acht deeltoetsen: vier taaltoetsen, twee reken-/wiskundetoetsen en twee voor Engels”. Zes maanden na de alles omvattende, heiligverklaarde, absoluut bepalende, angst en zweet producerende Cito-eindtoets van de basisschool, worden de kinderen blootgesteld aan een “nulmeting” bestaande uit acht Cito-deeltoetsen? Het is natuurlijk absoluut ondenkbaar en grenzeloos naïef te denken dat de Cito-eindtoets van de basisschool als nulmeting gebruikt zou kunnen worden. De kwaliteit van het basisonderwijs is klaarblijkelijk zo abominabel, dat de leerlingen binnen zes maanden al het geleerde weer volledig kwijt zijn geraakt. Of moeten we het enthousiasme voor de Cito-nulmeting zoeken in het feit dat Cito natuurlijk wel een echt bedrijf is met een Cito-klantenservice, een Cito-KvK-nummer, een Cito-BTW-nummer en vooral een Cito-winstverwachting.

Laat het nou juist deze Cito-winstverwachting zijn die het extra gewicht is, in de toch al veel te zware rugtassen van de moderne bruggo, onderweg naar het Cito-realiseer-onze-winst-project, met de welluidende naam: LC.